Γλίσχρος:Η βλάβη του αλκοόλ καθορίζεται από τη δόση με την οποία αρχίζει η βλάβη στα εσωτερικά όργανα - το όριο τοξικότητας. Για να διατηρήσει την υγεία, το σώμα πρέπει να έχει χρόνο να ανακάμψει μετά την κατανάλωση: γι 'αυτό πρέπει να πίνετε όχι περισσότερα από 170 γραμμάρια καθαρού αλκοόλ όχι περισσότερο από μία φορά κάθε 8 ημέρες. Το όφελος των μέτριων δόσεων αλκοόλ μπορεί να είναι ότι κινητοποιεί τον οργανισμό ως απάντηση σε μικρές δόσεις επιβλαβών ουσιών. Το ξηρό κόκκινο κρασί και η μη παστεριωμένη μπύρα περιέχουν χρήσιμες ακαθαρσίες: βιταμίνες, αντιοξειδωτικά, μικροστοιχεία που είναι ωφέλιμα σε μικρές δόσεις και επιβλαβή σε μεγάλες δόσεις.
«Το να πίνεις πολύ είναι επιβλαβές, αλλά το να πίνεις λίγο είναι βαρετό. "
Τι είναι η μέτρια κατανάλωση αλκοόλ;
Σχετικά με την καθαρή αιθανόληΌριο τοξικότητας(δηλαδή η δόση με την οποία αρχίζει η βλάβη των οργάνων) είναι 90 g (285 ml βότκα) την ημέρα για το ήπαρ και 19 g (60 ml βότκα) την ημέρα για τον εγκέφαλο. Αυτό σημαίνει άτομο λευκής φυλής με υγιές συκώτι, νεφρά και εγκέφαλο και σωματικό βάρος 70 κιλά.
Αλλά δεν είναι δύσκολο να υπολογίσουμε ότι σε ένα ημιτελές ποτήρι βότκα υπάρχουν 90 γραμμάρια καθαρού αλκοόλ. Αν φανταστείτε ένα άτομο που πίνει ένα ποτήρι βότκα κάθε μέρα, τότε με κληρονομική προδιάθεση θα αναπτύξει εξάρτηση από το αλκοόλ σε έξι έως οκτώ μήνες και αν δεν υπάρχει κληρονομική προδιάθεση σε τρία χρόνια. Για να μην αναφέρουμε ότι μετά από λίγους μήνες η δόση του αλκοόλ αυξάνεται συνεχώς.
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) θεωρεί ότι η εβδομαδιαία κατανάλωση ισχυρών (περισσότερο από 25% αιθανόλη κατ' όγκο) αλκοολούχων ποτών σε ποσότητα άνω των 150 ml είναι αρκετή για την ανάπτυξη εξάρτησης από το αλκοόλ.
Σημείωση: Εάν ένα άτομο έχει υποφέρει από ιογενή ηπατίτιδα (εκτός από ηπατίτιδα Α) ή έχει άλλες χρόνιες ηπατικές παθήσεις, η ασφαλής δόση για το ήπαρ μειώνεται κατά δύο έως τρεις φορές κατά τη διάρκεια της περιόδου χωρίς έξαρση. Αυτό εξαρτάται από τον όγκο του προσβεβλημένου τμήματος οργάνου και τη φύση της διαδικασίας. Η φύση της διαδικασίας και η έκταση της βλάβης μπορούν να αξιολογηθούν μόνο μεμονωμένα.
Επομένως, ας υπολογίσουμε ποιο πρέπει να είναι το καθεστώς κατανάλωσης για αυτό, ώστε το σώμα να έχει χρόνο να ανακάμψει: Το σώμα ενός υγιούς ατόμου δεν μπορεί να μεταβολίσει το αλκοόλ σε ποσότητα μεγαλύτερη από 170 g την ημέρα (538 ml βότκας). Μία ημέρα κατανάλωσης αλκοόλ για την αποκατάσταση του συκωτιού πρέπει να εναλλάσσεται με οκτώ ημέρες αποχής. Έτσι, η «αποδεκτή» δόση ανά μήνα είναι (31/(1+8))*170 (g) σε καθαρό οινόπνευμα, δηλαδή 586 γραμμάρια Για σύγκριση: ένα τυπικό μπουκάλι βότκας περιέχει 316 γραμμάρια αλκοόλ.
Εάν πίνετε περισσότερα από 170 γραμμάρια αλκοόλ, θα πρέπει να αυξήσετε τα μεσοδιαστήματα μεταξύ των συνεδριών κατανάλωσης αλκοόλ - αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να μειώσετε τη ζημιά.
Συνοψίζοντας: Ας προσπαθήσουμε να φανταστούμε τρία άτομα που πίνουν μία φορά κάθε οκτώ ημέρες. Όποιος υπερβαίνει το όριο των 170 γραμμαρίων αλκοόλ έχει βλάβη στο συκώτι και σε άλλα όργανα: νεφρά, στομάχι, πάγκρεας, πνεύμονες, αμφιβληστροειδή. Όποιος πίνει 90 έως 170 γραμμάρια κινδυνεύει με λιπώδη ηπατική νόσο (και κίρρωση του ήπατος στην περίπτωση διαταραχών των χοληφόρων ή ηπατίτιδας). Όποιος πίνει 19 έως 90 γραμμάρια καθαρού αλκοόλ θα βλάψει μόνο τον εγκέφαλο.
Με την ανάπτυξη της ιατρικής, οι συστάσεις των γιατρών αλλάζουν σταδιακά. Ένας καθηγητής νευροψυχοφαρμακολογίας στο Imperial College του Λονδίνου μιλά στο βιβλίο του To Drink or Not to Drink? Είναι ενδιαφέρον για αυτό. (2020). Πρώτα απ 'όλα, η βλάβη στο συκώτι και στο καρδιαγγειακό σύστημα από το αλκοόλ ήταν προφανής. Πιο πρόσφατα, Βρετανοί γιατροί επέτρεψαν στους άνδρες να πίνουν έως και 21 ποτά (τυπικές μονάδες αλκοόλ) και στις γυναίκες έως και 14 ποτά την εβδομάδα Για να πίνουν. Φυσικά, οι πότες δεν προσπάθησαν ιδιαίτερα να τηρήσουν αυτά τα όρια: επειδή εάν 14 ποτά δεν προκαλούσαν βλάβη στο συκώτι, θα άρχιζε ξαφνικά η ζημιά σε δόση δύο ή τρεις φορές υψηλότερη; Το συκώτι κάνει δεν φαίνεται να μπορώ να μετρήσω.
Στον 21ο αιώνα μάθαμε πολλά περισσότερα. Η ακριβής επιστημονική έρευνα επιβεβαίωσε ότι ακόμη και πολύ μικρές ποσότητες αλκοόλ βλάπτουν τον εγκέφαλο και αυξάνουν τον κίνδυνο καρκίνου. Αυτό είναι πολύ πιο σοβαρό. Οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι δεν υπάρχει απολύτως ασφαλής ποσότητα αλκοόλ, αλλά μόνο ως δόσεις «χαμηλού κινδύνου για την υγεία». ίδιο και για τα δύο φύλα και αν ξεπεραστεί, ο κίνδυνος αυξάνεται πιο γρήγορα για τους άνδρες. Τώρα συνιστάται σε όλους να πίνετε όχι περισσότερα από 14 ποτά την εβδομάδα: δηλαδή 1 λίτρο μπύρας 4% ή 6 ποτήρια κρασί με περιεκτικότητα 13% ( Ποτήρια των 175 ml) . Επιπλέον, πρέπει να απλώσετε αυτή την ποσότητα πόσης σε όλη την εβδομάδα και να μην πίνετε κάθε μέρα.
Είναι καλύτερο για την υγεία σας να πίνετε λιγότερο συχνά ή με μέτρο;
Για άτομα με ανοιχτόχρωμα μαλλιά, ανοιχτόχρωμα και ανοιχτόχρωμα μάτια ευρωπαϊκής καταγωγής, είναι προτιμότερο να πίνετε λιγότερο συχνά (σε βραχυπρόθεσμη λειτουργία κατανάλωσης αλκοόλ) εάν δεν θέλετε να σταματήσετε το ποτό. Λιγότερο συχνό σημαίνει όχι περισσότερο από μία φορά το μήνα, γεγονός που οφείλεται στον κίνδυνο ταχείας ανάπτυξης εθισμού με τακτική κατανάλωση αλκοόλ. Για μελαχρινούς, μελαχρινούς και μελαχρινούς ανθρώπους, το καθεστώς κατανάλωσης αλκοόλ δεν είναι θεμελιώδους σημασίας, υπό την προϋπόθεση ότι τηρούνται οι δόσεις που αφορούν την αιθανόλη.
Πώς ανέχονται διαφορετικοί λαοί το αλκοόλ
Θα πρέπει επίσης να έχετε κατά νου ότι οι μελαχρινός και μελαχρινός Καυκάσιοι (οι Μογγολοειδή είναι ξεχωριστό θέμα) αναπτύσσουν εθισμό πολύ πιο αργά από τους ανοιχτόχρωμους και ξανθούς ανθρώπους με τακτικές περιόδους κατανάλωσης αλκοόλ.
Αυτό συμβαίνει επειδή οι μελαχρινοί και μελαχρινός φέρουν τα γονίδια των λαών νότιας καταγωγής. Οι λαοί νότιας καταγωγής προέκυψαν σε συνθήκες κατανάλωσης μεγάλων ποσοτήτων φρούτων και μούρων που περιείχαν πολλή γλυκόζη, οξύ σταφυλιού, φυτικές ίνες και πηκτίνη. Στο παχύ έντερο, αυτά τα συστατικά υφίστανται αλκοολική ζύμωση, έτσι ώστε το σώμα να έχει προσαρμοστεί σε μικροδόσεις αιθανόλης για πολλές γενιές.
Οι ανοιχτόχρωμοι και ξανθοί άνθρωποι φέρουν τα γονίδια των βόρειων λαών που κατανάλωναν εξελικτικά ζωικές τροφές και λαχανικά που προκαλούν κυρίως ζύμωση γαλακτικού οξέος. Για τους βόρειους, το αλκοόλ αποδεικνύεται ξενοβιοτικό (ξένη ουσία) και ο εθισμός σε αυτό προκύπτει μέσω άλλων μηχανισμών πολύ παρόμοιων με τον εθισμό σε άλλα αδύναμα δηλητήρια.
Πού αποκτούν οι άνθρωποι την ικανότητα να μεταβολίζουν το αλκοόλ;
Το ένζυμο αφυδρογονάση της αλκοόλης, που διασπά το αλκοόλ, υπάρχει σε όλα τα θηλαστικά, αλλά επεξεργάζεται την αιθυλική αλκοόλη με μεγάλη δυσκολία, αλλά αντιμετωπίζει πολύ καλύτερα τις άλλες αλκοόλες. Εάν ένα άτομο κληρονόμησε ακριβώς αυτό το είδος βιοχημείας από ζώα, δεν θα μας ελκύει το ποτό: ακόμη και οι μικρότερες δόσεις αλκοόλ που περιέχονται σε υπερώριμα φρούτα θα προκαλούσαν σοβαρή δηλητηρίαση στο σώμα, για να μην αναφέρουμε τα ισχυρά ποτά.
Ωστόσο, οι επιστήμονες μπόρεσαν να ανακαλύψουν ότι οι πρόγονοί μας, αφού ο εξελικτικός κλάδος των ουρακοτάγκων διαχωρίστηκε από αυτούς, αλλά πριν χωριστούμε από τους γορίλες και τους χιμπατζήδες, εμφανίστηκε ένας ειδικός υποτύπος αυτού του ενζύμου - η αλκοολική αφυδρογονάση της "τέταρτης τάξης" (ADH4) Μια μικρή μετάλλαξη στο γονιδίωμα των προγόνων μας άλλαξε το 294ο αμινοξύ του ενζύμου, επιτρέποντας στο σώμα τους να επεξεργάζεται υπερώριμα φρούτα που έπεσαν στο έδαφος και εξαλείφοντας την ανάγκη να σκαρφαλώνουν στα δέντρα για άγουρα φρούτα.
Πριν από δέκα εκατομμύρια χρόνια, η ικανότητα επεξεργασίας του αλκοόλ μας βοήθησε να κατεβούμε από τα δέντρα και να εξερευνήσουμε ανοιχτούς χώρους για να γίνουμε αργότερα Homo erectus. Και όπως συμβαίνει συχνά στην εξέλιξη, αυτή η ικανότητα αργότερα έγινε χρήσιμη για εντελώς διαφορετικούς σκοπούς.
Τα οφέλη του κρασιού – αλήθεια ή μύθος
ΠρωτίστωςΤα οφέλη των αλκοολούχων ποτώνέρχεται φυσικά,από ξηρό κόκκινο κρασί. Το ξηρό κρασί είναι προϊόν ζύμωσης των σταφυλιών (τα κρασιά από φρούτα και μούρα δεν είναι κρασιά με τη στενή έννοια), στο οποίο όλη η ζάχαρη που περιέχεται στα σταφύλια ζυμώνεται σε αλκοόλ από μικροοργανισμούς. Η μόνη ζάχαρη που ζυμώνεται είναι αυτή που υπάρχει φυσικά στα σταφύλια. Επομένως, η περιεκτικότητα σε αιθανόλη στα ξηρά κρασιά συνήθως δεν ξεπερνά το 13%.
Τα οφέλη για την υγεία προέρχονται κυρίως από το ξηρό κόκκινο κρασί.ισχυρό αντιοξειδωτικό. Βοηθά στη μείωση των επιπέδων χοληστερόλης και είναι επίσης 10-20 φορές πιο ισχυρό ως αντιοξειδωτικό από τη βιταμίνη Ε. Το ξηρό κόκκινο κρασί περιέχει περίπου τρεις φορές περισσότερη ρεσβερατρόλη από το χυμό σταφυλιού της ίδιας ποικιλίας σταφυλιού.
Για αναφορά: τα αντιοξειδωτικά είναι ουσίες που μπορούν να εξουδετερώσουν τις λεγόμενες ενεργές ρίζες, οι οποίες σχηματίζονται συνεχώς στον οργανισμό και θεωρούνται ένας από τους παράγοντες γήρανσης. Ωστόσο, θα πρέπει να σημειωθεί ότι τα ισχυρά αντιοξειδωτικά δεν είναι απόλυτο όφελος: μπορούν και να προστατεύσουν από τον καρκίνο και να προκαλέσουν καρκίνο. Η υπερβολική χρήση τους εγκυμονεί κινδύνους.
Το ξηρό κόκκινο κρασί περιέχει επίσης μια σειρά από πολύτιμα μικροστοιχεία, για παράδειγμαΡουβίνιο, που έχει ηρεμιστική, αντιφλεγμονώδη και αντιαλλεργική δράση.
Θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι η περίσσεια ρουβιδίου είναι πιο επιβλαβής για το σώμα από την έλλειψή του, επομένως η καθημερινή κατανάλωση ξηρού κόκκινου σε μεγάλες ποσότητες δεν θα αποφέρει κανένα όφελος.
Ένα ξεχωριστό άρθρο έπρεπε να αφιερωθεί στο ερώτημα εάν το κρασί είναι καλό για την καρδιά. Δυστυχώς, οι ισχυρισμοί ότι η λεγόμενη μεσογειακή διατροφή είναι ευεργετική για την καρδιά λόγω μέτριων ποσοτήτων ξηρού κόκκινου κρασιού έχουν αποδειχθεί ψευδείς.
Πρέπει επίσης να απογοητεύσουμε όσους πίστευαν ότι η κατανάλωση σε μικρές δόσεις θα μπορούσε να αποτρέψει την αθηροσκλήρωση. Όχι, όλα τα σύγχρονα επιστημονικά δεδομένα υποδηλώνουν το αντίθετο. Μια υγιεινή δόση ξηρού κόκκινου κρασιού είναι τρία ποτήρια (περίπου 450 ml) την εβδομάδα.
Είναι η μπύρα υγιεινή;
Ένα άλλο αλκοολούχο ποτό που μπορεί να είναι ευεργετικό για την υγεία σας είναι η μπύρα. Μιλάμε πρωτίστως για μη παστεριωμένη, τη λεγόμενη «ζωντανή» μπύρα, η οποία κυριαρχούσε στη χώρα πριν από 20 χρόνια και είναι πλέον κάτι σπάνιο.
Η μπύρα περιέχει προϊόντα μαγιάς, συμπεριλαμβανομένωνβιταμίνες Β, αλλά σε ποσότητες που δεν καλύπτουν τις καθημερινές ανάγκες. Ψευδάργυρος, ένα πολύτιμο μικροστοιχείο απαραίτητο για τη σύνθεση ινσουλίνης. Η κατάσταση του δέρματος και του αναπαραγωγικού συστήματος εξαρτάται από την περιεκτικότητα σε ψευδάργυρο. Τα συστατικά του λυκίσκου - φυσικά ανάλογα ηρεμιστικών βενζοδιαζεπινών - έχουν ηρεμιστική δράση, ειδικά σε συνδυασμό με φυτοοιστρογόνα, φυτικά ανάλογα των γυναικείων σεξουαλικών ορμονών της ωοθυλακικής φάσης. Ο λυκίσκος έχει ηρεμιστική δράση σε μέτριες δόσεις.
Το όριο για μια υγιεινή δόση μπύρας είναι περίπου 600 ml την ημέρα. Ωστόσο, η καθημερινή κατανάλωση μπύρας για αρκετά χρόνια οδηγεί σε εθισμό σε άτομα με ανοιχτόχρωμο δέρμα, ανοιχτόχρωμα μάτια και ξανθιά, επίσης λόγω του ηρεμιστικού περιεχομένου. Ένας εθισμός στην μπύρα αναπτύσσεται πιο απαρατήρητος και είναι πιο δύσκολο να αντιμετωπιστεί από έναν «καθαρό» εθισμό στο αλκοόλ, που προκύπτει ως αποτέλεσμα ενός εθισμού, για παράδειγμα, στη βότκα.
Επίδραση της έρμησης (hormesis)
Όσον αφορά τα άλλα αλκοολούχα ποτά, μπορούμε να πούμε ότι το πλεονέκτημα της μέτριας κατανάλωσής τους έγκειται στην επίδραση του λεγόμενουΕρμέσης(Hormesis) - μια κινητοποιητική απόκριση του σώματος σε μια επιβλαβή επίδραση σε χαμηλή δόση.
Τι είδους συνθηματική φράση είναι αυτή; Ας μάθουμε τώρα
Αυτό το αποτέλεσμα είναι το εξής: το σώμα μας προσπαθεί να παραμείνει το ίδιο παρά τις εξωτερικές επιρροές (ομοιόσταση) και ως εκ τούτου, ως απάντηση στην εισαγωγή του δηλητηρίου, καταβάλλει προσπάθειες προς την αντίθετη κατεύθυνση από την εξωτερική επιρροή. Εάν η εξωτερική επιρροή δεν είναι υπερβολική, εμφανίζεται μια αντίδραση κινητοποίησης (κοινές φάσεις με αυξανόμενη επιρροή είναι η ενεργοποίηση, η προπόνηση, το άγχος). Δηλαδή, μπορείτε να υποθέσετε οποιαδήποτε επιβλαβή επίδραση του αλκοόλ και να αντιστρέψετε το πρόσημο της επίδρασης στο αντίθετο.
Αυτό το αποτέλεσμα εμφανίζεται όχι με μέτριες, αλλά με μικρές δόσεις αλκοόλ: όχι περισσότερο από 50 ml βότκας (μία κουταλιά της σούπας αλκοόλ), όχι περισσότερο από δύο φορές την εβδομάδα.
Παρεμπιπτόντως, αυτή η επίδραση υπάρχει με κάθε επιβλαβή επίδραση και συνήθως εξετάζεται χρησιμοποιώντας ακτινοβολία.
Το αλκοόλ προστατεύει από την ακτινοβολία;
Είναι αλήθεια ότι το αλκοόλ προστατεύει από την ακτινοβολία; Για παράδειγμα, μετά από μια ραδιενεργή έκρηξη, υπήρχαν ιστορίες για το πώς αντιμετωπίζεται η ασθένεια της ακτινοβολίας με βότκα. Είναι αλήθεια?
Το αλκοόλ είναι αντιοξειδωτικό. Όταν το σώμα ακτινοβολείται, δημιουργούνται ενεργές ρίζες που καταστρέφουν τα κύτταρα. Τα αντιοξειδωτικά εξουδετερώνουν τις ενεργές ρίζες. Επομένως, αν και το αλκοόλ δεν οξειδώνεται, έχει ως ένα βαθμό ανασταλτική δράση της ακτινοβολίας. Τα ίδια τα προϊόντα οξείδωσης του αλκοόλ έχουν μια καταστροφική επίδραση παρόμοια με την επίδραση των ενεργών ριζών. Η ασθένεια ακτινοβολίας που έχει ήδη εμφανιστεί δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με βότκα (εκτός από συμπτωματική).
Δηλαδή, η πρόληψη της ακτινοβολίας με βότκα μπορεί να μοιάζει με αυτό: πιείτε ένα ποτήρι και συνεχίστε να κινείστε μέσα στη ζώνη ακτινοβολίας. Και στην έξοδο - ακριβώς κάτω από ένα έγχυμα.
Μάλλον, είναι λογικό να πίνετε ξηρό κόκκινο κρασί ως προφυλακτικό πριν από την έκθεση σε ιονίζουσα ακτινοβολία, καθώς αυτό είναι ένα πολύ πιο αξιόπιστο αντιοξειδωτικό.
Το αλκοόλ βλάπτει την ακοή σας;
Αυστραλοί επιστήμονες λένε ότι η τακτική κατανάλωση μικρών ποσοτήτων αλκοόλ μπορεί να βοηθήσει τους ανθρώπους να διατηρήσουν την ακοή τους στο μέλλον. Από το 1997 έως το 1999, ερεύνησαν δύο χιλιάδες κατοίκους στην ευρύτερη περιοχή του Σίδνεϊ που ήταν άνω των 55 ετών.
Αποδείχθηκε ότι τα άτομα που κατανάλωναν τακτικά έως και 56 γραμμάρια καθαρού αλκοόλ την ημέρα σε όλη τους τη ζωή (όση ποσότητα περιέχεται σε 180 ml βότκα, 600 ml κρασί ή 1440 ml μπύρα) είχαν λιγότερες πιθανότητες να αναπτύξουν προβλήματα ακοής Ηλικία . . Ο λόγος μπορεί να είναι η αγγειοδιασταλτική δράση του αλκοόλ, η οποία βελτιώνει τη ροή του αίματος στα εξωτερικά κύτταρα του αυτιού.
Ωστόσο, οι επιστήμονες επισημαίνουν ότι το πιο σημαντικό είναι να μην το παρακάνετε: οι ασθενείς που πίνουν υπερβολικά (καταναλώνοντας περισσότερα από 56 γραμμάρια καθαρού αλκοόλ την ημέρα) έχουν πολύ πιο σοβαρά προβλήματα ακοής από τους απόλυτους απέχοντες.
Το αλκοόλ προστατεύει από την κατάθλιψη;
Το 2013 ολοκληρώθηκε μια μεγάλη μελέτη στην πόλη Παμπλόνα της Ισπανίας. Μετά από εκτεταμένη εργασία με 5. 500 εθελοντές, οι επιστήμονες κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η μέτρια κατανάλωση - 5 έως 15 γραμμάρια καθαρού αλκοόλ την ημέρα - μειώνει τον κίνδυνο κατάθλιψης. Ιδιαίτερα καλά αποτελέσματα παρατηρήθηκαν σε όσους έπιναν κρασί σε ποσότητες από 2 έως 7 ποτήρια (150 ml) την εβδομάδα.
Από την άλλη πλευρά, όσοι έπιναν περισσότερο είχαν κίνδυνο άνω του μέσου όρου να αναπτύξουν κατάθλιψη. Η κατάθλιψη και η χαμηλή διάθεση δεν πρέπει να συγχέονται. Η μείζονα καταθλιπτική διαταραχή είναι μια ασθένεια που εκδηλώνεται μακροπρόθεσμα και - αυτή είναι η κύρια διαφορά - η άδικη κατάθλιψη της διάθεσης, η νοητική και κινητική αναπηρία, καθώς και η αδυναμία και η απροθυμία να απολαύσουμε φυσικά πράγματα όπως το φαγητό ή το σεξ (ανηδονία). . .
Γιατί πίνουν οι δημιουργικοί άνθρωποι;
Οι δημιουργικοί άνθρωποι βρίσκουν μερικές φορές ότι καταπληκτικές νέες ιδέες έρχονται στο μυαλό μετά το ποτό. Γιατί συμβαίνει αυτό?
Στο σώμα, το αλκοόλ πυροδοτεί τη διαδικασία της απόπτωσης: τον θάνατο των εγκεφαλικών κυττάρων. Ως αποτέλεσμα, ορισμένα στοιχεία αποκόπτονται από το νευρωνικό δίκτυο, οι συναπτικές συνδέσεις διακόπτονται και στη συνέχεια αποκαθίστανται μερικώς. Ορισμένες συνδέσεις προκύπτουν σύμφωνα με ένα νέο μοτίβο. Η ενόραση είναι δυνατή εδώ, γιατί κάθε γνώση και κατανόηση είναι η μετάδοση ηλεκτρικών σημάτων στον εγκέφαλο κατά μήκος μιας συγκεκριμένης διαδρομής.
Ωστόσο, τέτοια ευρήματα είναι ένα ευτυχές ατύχημα που μπορεί να συμβεί τα πρώτα χρόνια της κατανάλωσης αλκοόλ. Δεν θα είναι δυνατό να επιτευχθεί αυτό συγκεκριμένα, αφού δεν γνωρίζουμε ποιος συγκεκριμένος θάνατος νευρώνων θα οδηγήσει στην κατασκευή μιας πιο επιτυχημένης «διαδρομής σκέψης». Είναι πολύ πιο πιθανό ο θάνατος των νευρώνων να οδηγήσει σε επιδείνωση των νοητικών ικανοτήτων και η τακτική κατανάλωση αλκοόλ οδηγεί στον αλκοολισμό.
Τι είναι πιο υγιεινό: να πίνετε με μέτρο ή να μην πίνετε καθόλου;
Η έρευνα που υποστηρίζει τα οφέλη της μέτριας κατανάλωσης αλκοόλ είναι θεμελιωδώς εσφαλμένη. Αυτό λέει μια ομάδα επιστημόνων από τις ΗΠΑ, τον Καναδά και την Αυστραλία.
Οι επιστήμονες ανέλυσαν 87 μελέτες. Σύμφωνα με τα αποτελέσματά τους, οι μέτριοι πότες βρέθηκαν να είναι πιο υγιείς από εκείνους που δεν πίνουν. Αποδεικνύεται ότι οι περισσότερες από αυτές τις μελέτες δεν είναι αξιόπιστες.
Το κύριο μειονέκτημα αυτών των μελετών ήταν ότι η ομάδα των μη πότων περιελάμβανε όλους: τόσο εκείνους που δεν μπορούσαν να πιουν για λόγους υγείας όσο και εκείνους που έπιναν τόσο πολύ που αργότερα αποφάσισαν να το κόψουν για να μην γίνουν αλκοολικοί για να γίνουν. Αποδεικνύεται ότι μια ομάδα απεχόντων αποτελείται συνήθως από άτομα με αρχικά κακή υγεία, εξασθενημένα από την κατανάλωση αλκοόλ ή από σοβαρές ασθένειες. Και η ομάδα των μέτριας κατανάλωσης περιλαμβάνει άτομα που δεν πάσχουν από εθισμό στο αλκοόλ και είναι γενικά υγιή, άρα μπορούν να αντέξουν οικονομικά να πίνουν όσο θέλουν.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο στο τέλος της μελέτης αποδεικνύεται ότι όσοι πίνουν μέτρια είναι πιο υγιείς από τους απόλυτους απέχοντες. Οι επιστήμονες εξέτασαν ξανά προηγούμενες μελέτες και βρήκαν ακριβώς αυτούς τους ανθρώπους που πίνουν σπάνια και ακανόνιστα. Αποδεικνύεται ότι ζουν περισσότερο από τους συμμετέχοντες στη μελέτη που κατανάλωναν μέτρια αλκοόλ. Κατά μέσο όρο, το προσδόκιμο ζωής τους ήταν μεγαλύτερο από αυτό των μέτρια κατανάλωση αλκοόλ, από αυτό των μη πότων, και ακόμη μεγαλύτερο από αυτό των πότες πολύ.
Δεν έζησα να δω την έρευνα
Όταν μελετάται η θνησιμότητα από το αλκοόλ, επιλέγονται για τη μελέτη ασθενείς μεγαλύτερης ηλικίας: άνω των 50 ετών. Οι αλκοολικοί, από την άλλη πλευρά, συχνά πεθαίνουν νωρίτερα. Αλλά «οι νεκροί δεν μπορούν να συμπεριληφθούν σε μελέτες κοόρτης», όπως σχολιάζει την κατάσταση ένας διδάκτωρ ιατρικών επιστημών από το Ιατρικό Κέντρο της Βοστώνης (ΗΠΑ).
Οι βαρείς πότες άνω των 50 είναι άτομα που κατά λάθος επέζησαν λόγω ιδιαίτερα καλής υγείας, γενετικής προδιάθεσης, κατανάλωσης λιγότερο επικίνδυνων αλκοολούχων ποτών κ. λπ. Για το λόγο αυτό, ασθενείς με τόσο καλή υγεία που ακόμη και το αλκοόλ δεν μπορούσε να την καταστρέψει ζουν ακόμη περισσότερο ως απέχοντες, αναιρώντας έτσι όλα τα στατιστικά στοιχεία. Απλώς οι πιο ανθεκτικοί έμειναν ζωντανοί, οι υπόλοιποι αλκοολικοί πέθαναν νωρίτερα, αλλά δεν λαμβάνουμε υπόψη τους νέους στις μελέτες θνησιμότητας.
Ο Naimi, μαζί με την Tanya Chikritz, που ήδη γνωρίζουμε, και άλλους συναδέλφους, δημοσίευσαν νέα στοιχεία το 2019. Ανέλυσαν στατιστικά στοιχεία από τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων για την περίοδο 2006-2010 στις Ηνωμένες Πολιτείες. Αποδεικνύεται ότι περισσότερο από το 40% των θανάτων που σχετίζονται με το αλκοόλ συμβαίνουν πριν από την ηλικία των 50 ετών.
Η κατανάλωση αλκοόλ βρέθηκε να είναι λιγότερο επικίνδυνη για άτομα άνω των 65 ετών: αν και το 35% των θανάτων από αλκοόλ συμβαίνουν επίσης σε αυτήν την ηλικία, οι μεθυσμένοι σε αυτήν την ηλικία έχουν 80% λιγότερες πιθανότητες να πεθάνουν πρόωρα (πριν από την προβλεπόμενη αναμενόμενη ηλικία). Επομένως, όταν διαβάζετε ένα άρθρο σχετικά με τους πότες που ζουν περισσότερο από όσους δεν πίνουν, να ξέρετε ότι αυτό το μοτίβο ισχύει μόνο για άτομα μεγαλύτερης ηλικίας. Οι νεαροί αλκοολικοί έχουν περισσότερες πιθανότητες να πεθάνουν νέοι.
Μπορεί το αλκοόλ να είναι ωφέλιμο; ερευνητικά αποτελέσματα
Το 1999, ένας Ολλανδός γιατρός διεξήγαγε μια μελέτη, τα αποτελέσματα της οποίας υποδηλώνουν ότι η μέτρια κατανάλωση αλκοόλ είχε θετική επίδραση στο καρδιαγγειακό σύστημα. Έμφραγμα του μυοκαρδίου ήταν λιγότερο πιθανό να εμφανιστεί σε ασθενείς που έπιναν αλκοόλ σε μέτριες δόσεις: 14 έως 56 γραμμάρια καθαρού αλκοόλ την ημέρα, λιγότερο από ένα ποτήρι βότκα.
Ο κίνδυνος καρδιακής προσβολής ήταν ακόμη ελαφρώς υψηλότερος για τους απόλυτους απέχοντες και σημαντικά υψηλότερος για τους εθισμένους στο αλκοόλ. Η επιλογή του ποτού δεν έπαιξε κανένα ρόλο: το κρασί, η μπύρα και τα οινοπνευματώδη ποτά με μέτρο μείωσαν εξίσου τον κίνδυνο καρδιακών παθήσεων. Ένα λεπτομερές άρθρο σχετικά με αυτό και άλλες μελέτες σχετικά με το θέμα δημοσιεύτηκε στο British Medical Journal το 2017.
Οι ερευνητές υποψιάστηκαν την ίδια εξάρτηση σε σχήμα U της συχνότητας των εγκεφαλικών ασθενειών από την ποσότητα του αλκοόλ. Αυτό σημαίνει ότι οι ασθένειες του εγκεφάλου εμφανίζονται ελαφρώς πιο συχνά σε μη πότες, σπάνια σε μέτρια κατανάλωση αλκοόλ και σημαντικά πιο συχνά σε βαρείς πότες. Σε αυτή την περίπτωση, αποδεικνύεται ότι ακόμη και μικρές ποσότητες αλκοόλ βλάπτουν μόνο τον εγκέφαλο. Γενικά, δεν είναι ακόμη δυνατό να πούμε με βεβαιότητα εάν η μέτρια κατανάλωση αλκοόλ μπορεί να είναι ευεργετική ή εάν το αλκοόλ σε οποιαδήποτε ποσότητα είναι επιβλαβές για εμάς.
Οι μελέτες μπορούν να παράγουν διαφορετικά αποτελέσματα, και αυτό είναι φυσιολογικό: η υγεία και το προσδόκιμο ζωής επηρεάζονται από χιλιάδες και χιλιάδες παράγοντες (διατροφή, συνήθειες, άσκηση, κλίμα, γονίδια, οτιδήποτε άλλο). Η απομόνωση της επιρροής οποιουδήποτε από αυτά είναι ένα δύσκολο έργο που απαιτεί μεγάλο αριθμό θεμάτων, μια εξελιγμένη μεθοδολογία και πολλή υπομονή. Συχνά είναι δύσκολο να διακρίνει κανείς τα αποτελέσματα από το στατιστικό θόρυβο.
Αυτό που μπορεί να ειπωθεί με βεβαιότητα είναι ότι αν οι μικρές δόσεις αλκοόλ έχουν οφέλη, δεν είναι σχεδόν ορατά σε σχέση με όλες τις άλλες επιπτώσεις στον οργανισμό. Αλλά η βλάβη που προκαλεί το αλκοόλ δυστυχώς αναγνωρίζεται αμέσως και δεν αφήνει τους ερευνητές σε καμία αμφιβολία. Επομένως, εάν το κύριο μέλημά σας είναι η διατήρηση της υγείας σας, τότε είναι πιο συνετό να μην πίνετε καθόλου παρά να προσπαθήσετε να βελτιώσετε την υγεία του οργανισμού με μικρές δόσεις αλκοόλ.
Οι παραγωγοί αλκοόλ μπορούν να δωροδοκήσουν επιστήμονες
Το καλοκαίρι του 2018, ένα σκάνδαλο ξέσπασε στις Ηνωμένες Πολιτείες: το Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας (N. I. H. ) ήθελε να δαπανήσει 100 εκατομμύρια δολάρια σε μια μεγάλης κλίμακας μελέτη σχετικά με τα οφέλη από μικρές δόσεις αλκοόλ. Ωστόσο, αξιωματούχοι υπέκλεψαν αλληλογραφία μεταξύ ερευνητών και εκπροσώπων της βιομηχανίας αλκοόλ. Αποδείχθηκε ότι τα περισσότερα χρήματα προέρχονταν από παραγωγούς αλκοόλ και τα αποτελέσματα της μελέτης ήταν προκαθορισμένα. Ως αποτέλεσμα, η μελέτη διακόπηκε.
Πρέπει να πούμε ότι τέτοιες ειδήσεις δεν πρέπει να προκαλούν έκπληξη: συχνά η έρευνα για τα οφέλη ενός συγκεκριμένου προϊόντος χρηματοδοτείται από κατασκευαστές. Για παράδειγμα, ορισμένες εταιρείες χρηματοδοτούν μεγάλο μέρος της έρευνας για τα οφέλη του κακάο, ενώ άλλες χρηματοδοτούν έρευνα για τα οφέλη του γιαουρτιού. Δεν πρόκειται για άμεση δωροδοκία και ο καθένας μπορεί να δει ποιος ανέθεσε την έρευνα. Ένα άλλο πλεονέκτημα είναι ότι οι κατασκευαστές μπορούν να παρουσιάσουν τα αποτελέσματα με θετικό τρόπο. Για παράδειγμα, δημοσιεύστε μόνο μελέτες που δείχνουν τα οφέλη του κακάο και μετά πείτε ότι δεν είναι μόνο το κακάο υγιεινό, αλλά και η σοκολάτα που παρασκευάζεται από αυτό (κάτι που δεν είναι αλήθεια). Έχουμε λοιπόν άλλον έναν λόγο να είμαστε επικριτικοί απέναντι σε όσα γράφονται για την επιστήμη στον Τύπο.
Για να βάλουν επιτέλους ένα τέλος σε αυτό το πρόβλημα, οι επιστήμονες προσπαθούν να ανακαλύψουν εάν όσοι πίνουν μέτρια ζουν περισσότερο από εκείνους που δεν πίνουν.